Ireniada 2008

     Ziemia już w Puszczy ciężka od liści,

     I sosna sośnie tak gada:

     Cóż to za jacyś dziwni turyści?

     Prawda, wszak dziś Ireniada!

          Tak! To klubowy jest pierwszy maja!

          Na pochód wszyscy iść chcemy.

          Нам не страшна ни погода любая,

          My tam ze śpiewem pójdziemy!

                 Oto już leśna wita nas scena,

                 Łoś z dzikiem wyciąga szyję.

                 Krzykniemy „Wiwat, wiwat Irena!”.

                 Echo dopowie „Niech żyje!”.

       Przychylnej zdamy meldunek sośnie:

       Norma na dziś wykonana!!!

       Więc wszystkim dzisiaj w sercach radośnie!!

       Walka o szczęście wygrana.

    Dziś nasze wielkie Święto klubowe!

    Do czynu się rwiemy, do czynu!

    Więc zaczynajmy, wszystko gotowe!

    Nikt chandry nie ma, ni spleenu! "

   Zwiększymy liczbę przebytych ścieżek!

   Przez Debły pójdziemy, przez Wiersze!

   Wszystkich nas na to ochota bierze!

   To myśli nasze najszczersze. "

       Zwiedzimy nowe leśne obszary!

       Dziś każdy rusza się żywo!

       Każdy jest młody, nikt nie jest stary

       I nikt nie patrzy dziś krzywo!

  Chociaż ogarnie nas żal niezmienny,

  Krzykniemy: „Furda kłopoty! "

  Dzień już się kończy, śliczny, jesienny.

  Echo dopełni „...i złoty”.

    Myślę, że wcale nie żartujemy

    Idąc tak mila za milą.

    Właśnie to wszyscy tak to czujemy,

    Że śpiewać chcemy „trwaj, chwilo!”

   Na świecie kryzys. Giełda szaleje.

   Ze zgryzot mrą miliarderzy.

   A u nas w chatce humor się leje

   I dobry nastrój się szerzy!

Choć to październik, u nas maj w głowie!

Nam lato życia, nie jesień!

Tatrzański jeszcze wiatr nam odpowie:

Spędź ze mną sierpień i wrzesień!

  Chodź z nami w góry, chodź z nami, bracie!

  Popatrz - tam wszędzie twe ślady!

  Dzisiaj wydłużaj w Puszczy swe kroki,

  O poziom dbaj Ireniady!

                                                                    Krzyknijmy zatem, moi kochani,

                                                                    Niech głos nasz leci przez knieje.

                                                                    Wiwat Irena! Wiwat my sami!

                                                                    Niech Ireniada się dzieje!

                                                                                                                                                          Tekst: Michał Szurek 

                                                                                                                                                           Foto:  Andrzej Szajewski